de stoppels
restjes maïs een veld
door ploeg gehaald
kamille een koolwitje
meikever laat
verdwaald
ernaast loopt de betonweg
onder mijn stapgeluid
ik duik en laat me drijven
ik zwem de wereld uit
dan draai ik weer
een blad om
nog verder verder weg
denk niet meer aan beton of grijs
aan bang zijn of aan pech
ik zie alleen die velden
een boom een wolk een wei
daarna kom ik terug
dat is een boek voor mij
Avondrood
