Het was een vrije dag vandaag, ik schreef een liedje:
De man met de bolhoed
van vrijheid en blijheid
De man met de bolhoed
de man lacht altijd
Meteen na het opstaan
poetst hij gauw zijn lach
en scheert hij zijn kaken
polijst hij zijn dag
Hij groet naar de mensen
schudt handen, slaat praatjes
Hij is met eenieder
meteen beste maatjes
En daar op kantoor
als hij zit te typen
dan fluit hij een liedje
met getuite lippen
Hij neemt al het werk aan
en lost alles op
Doet dat zonder morren
met één druk op de knop
In een klein cafétje
zit ze op hem te wachten
ze wacht op zijn bolhoed
ze wacht op zijn lachen
En hij? Hij vergat haar
in zijn zonneschijn
Hij had het heel druk
met heel aardig te zijn
Nu wacht ze niet meer
ze vond wel een andere
Dat deed toen de man
ontzettend veranderen
Geen groet van zijn hand
Geen lach van zijn lippen
En geen aardig woordje
kon hem nog ontglippen
De man met de bolhoed
met veel hartezeer
De man met de bolhoed
De man lacht niet meer
