Het regent niet, het huilt.
Buiten laten wolken zich vallen, hun moed is op.
Buiten kan het boos zijn. Wanneer moed, bij gebrek aan beter, overmoed wordt.
Morgen zal de zon weer schijnen. Of anders overmorgen, of de dag daarna.
Zij richt haar stralen op wat mooi is en laat het groeien. Tot wolken weer stijgen en lachend in de lucht gaan hangen.
Morgen zullen mensen rechtstaan. Dan zien ze een pen, een potlood, een piano, een boek, of anders iets anders. Die maken mooie dingen groter. Tot de mensen hun moed weer oprapen, elkaar dan glimlachend begroeten.
En ik ben blij met het dak dat ik boven mijn hoofd heb, en dat ik de kans krijg om gewoon weer op de zon te wachten.
