Weet jij hoe wolken voelen? Ze zijn zacht. De aanraking met een wolk is het zachtste dat bestaat, je zou er meteen in willen kruipen om er altijd te wonen. Maar zo werkt het niet.
Weet jij hoe wolken smaken? Zoet. Als dadels en vijgen, als honing met een beetje kaneel.
Wolken klinken als muziek. Waarschijnlijk wist je dat al.
Ik ga er graag naartoe, naar mijn wolken. Ik zie, proef, ruik en hoor ze als alles klaar is. Na het afwerken van een schilderij.
Schetsen doe ik graag, dus moeilijk is het niet. Ik kijk in een schetsboek en neem er iets uit. Dan pruts ik er aan tot de schets op een idee lijkt. Dat idee klem ik achter mijn oogbal. Het ziet er raar uit, maar het doet geen pijn.
Dan komt het deel met verf en penseel. Dat is een ander paar mouwen, er is vertrouwen nodig. Hier komt het er op aan om de verf zijn werk te laten doen en het penseel stevig in handen te houden. De verf krijgt carte blanche, het penseel strikte richtlijnen. Soms is het éne jaloers op het andere, het leven is niet altijd eerlijk en het gras soms groener aan de overkant.
Daarna komt het zweven tussen hemel en aarde. Veel meer dan geduld is dan niet meer nodig. Niet te snel willen zijn. Niet willen vliegen voor je je gewicht verliest. Na de geur komt de smaak. Meteen bij de eerste hap. Schilderen is happen uit de hemel.
