Vandaag was zo’n boze dag.
Meestal circuleert boosheid tussen mijn onderbuik en middenrif.
Meestal zoekt het zich een uitweg langs mijn mond.
Meestal vindt het dat ook.
Maar vandaag zat het gevoel verspreid over mijn hele lichaam.
Ik voelde me zwaar en lusteloos.
Een gevoel dat zou moeten verdampen, langzaam via mijn poriën.
Om het niet nodeloos in huis te verspreiden ging ik naar mijn atelier.
Ik maakte een groot schilderij terwijl ik naar een oude cassette luisterde. Ik hou van dat geluid dat soms even te snel gaat en dan weer iets te veel vertraagt. Het klinkt als je best doen en toch niet goed genoeg zijn.
Als boosheid die een lichaam verlaat, zo goed en zo kwaad als het kan.
