Gisteren luisterde ik naar een interview met Rachel Brice. Misschien doet die naam niet meteen een belletje rinkelen? Brice is de grote godin van wie bezig is met Tribal Fusion Bellydance. Zelf dans ik ook al lang, maar dit niveau zal ik nooit halen.
Rachel Brice geeft tips aan dansers.
Nu, hoewel ik graag dans ben ik natuurlijk geen danser. Ik ben auteur en illustrator.
Toch vond ik haar tips zeer bruikbaar.
Op de vraag op welke manier je moet trainen om professioneel danser te worden, zei ze dat je vooral voor jezelf moet uitmaken wat je dan precies wil doen.
Wil je op grote podia optreden? Besteed dan genoeg aandacht aan je choreografie en het gebruik van de ruimte.
Zie je jezelf vooral optreden in restaurants en kleinere plaatsen – oefen dan eerder op techniek.
Droom je ervan om internationaal lessen te geven? Dan moet je de bewegingen echt gaan analyseren.
Zo eenduidig was haar uitleg niet, maar zo heb ik het onthouden.
Ik leg me dezelfde denkoefening op, als auteur en illustrator. In plaats van gewoon te denken: Wat wil ik maken: kinderboeken, romans, poëziebundels.
Ik probeer me eerder vragen te stellen als:
Wil ik vooral van huis uit schrijven / illustreren?
Zou ik meer podiumoptredens willen doen?
Tentoonstellen? Les geven?
Het is verleidelijk om te antwoorden: Gewoon, van alles een beetje. Maar bewust kiezen leidt eerder naar de juiste richting.
