Ik spreek nog wel met haar
net voor ik slapen ga
Haar stem in een frequentie
die muggen van me weghoudt
en alleen ik versta
Wanneer ik in een zacht zijn
van beddengoed, mijn eigen haar
wil wegzinken in een diep bad
van tranen die niet kwamen
omdat ik er geen tijd voor had
Het tikken van haar woorden
de regendruppels op het glas
Een streling in mijn buik
gefluister van de wind
Hoe moeder ik nu zelf ook ben
zoveel blijf ik haar kind
