Wat me scheidde van geluk
waren twee bergen achtereen
Ik toonde me daadkrachtig
en klom er overheen
Toen ik er eindelijk was
gingen beide bergen lopen
er zaten ook nog voeten aan
een buik, een hoofd erbij
Onpraktisch, ongelegen
zo reuzegroot was jij
Je nam me in je handpalm
tot in de toppen van de bomen
Ik voelde me gelukkig toen
bedankt om in mijn weg te komen
