Ooit werd ik geboren. Ik was zo klein dat niemand het merkte, de wereld draaide verder. Onder me verdwenen lichamen, boven me vlogen vogels en vliegtuigen.
Omdat ik niemand had om mee te spelen, maakte ik vrienden. Omdat ik niet wist hoe moeilijk dat kan zijn, was het makkelijk. Ik leerde elke dag bij: Hoe je een bootje vouwt, hoe je je gedraagt als je je huiswerk niet gemaakt hebt, hoe je je gedraagt als je hart gebroken wordt en hoe je zelf een hart kan breken. Want eerlijk is eerlijk. En eerlijk zijn is belangrijk, dat had ik al heel vroeg geleerd.
Wat ik leuk vond, ging voorbij, ik werd steeds iemand anders. Ik hield me vast aan de beelden in mijn hoofd. En ooit ga ik dood. Niemand zal het merken, de wereld zal blijven draaien en boven me zal er een kind geboren worden.
