Het zijn maar nieuwe takken
die door mijn wangen kraken
ze kiezen zuiver zonlicht uit
leren opnieuw te ademen
Dit is mijn schors, het is geen huid
niet mijn gezicht dat met je praat
achter dit masker kan ik doen
alsof het altijd goed gaat
Kijk door me heen, bevoel me
en spreek met zachte stem
ik zie er trots en weerbaar uit
veel sterker dan ik ben
