Mijn boek “Achter de deur die niet opengaat” verscheen net, en daarmee overviel me een grote drang om te schrijven, een nieuw project dient zich aan (hier alvast een fragmentje):
De meeste mensen sliepen ‘s nachts, maar Erik niet. Als de maan scheen zocht hij het gezelschap op van de doden.
Edith was zijn beste vriendin, zij was grappiger dan levende meisjes. Als ze lachte, viel haar onderkaak op de grond.
‘Ik wou dat ik dat kon,’ zei Erik.
‘Je moet geduld hebben, zei zij.
