Op geluk moet je niet wachten, zo wordt gezegd, je moet het maken. En zo heeft het ook geen zin om te wachten tot je dromen uitkomen, je moet ze najagen. Maar met al dat najagen, zou je soms nog vergeten om even rustig te gaan zitten. Om in de lucht te kijken naar die dromen, om er één (of twee, of drie) uit te kiezen en er naar te reiken. De kans is reëel dat je ze niet kan vangen, daarin zijn dromen als wolken, ze lijken tastbaar, maar dat is schijn. Toch, als je even verder denkt, dan voel je dat het je niet om de wolk zelf te doen is, je vindt ze mooi, je zou zelf iets van die schoonheid willen uitstralen. En dan helpt het om er even bij te gaan zitten. Je de vraag te stellen: Wat vind ik mooi? Wat is het precies dat me erin aanspreekt? Hoe kan ik dit in mijn leven integreren?
Zo keek ik ooit naar de lucht, ik zag wolken in de vorm van Brel, Brassens, Roosbeef, Amanda Palmer, Aurora, Renaud,… Ik wou ze allemaal zijn, en liefst tegelijk. De droom dreef weg, zoals wolken dat doen. Daarna bedacht ik dat ik het fijn zou vinden om met mijn schrijven ook op een andere manier te raken. Ik zocht naar heel concrete handvaten om dat te doen, ik ging erbij zitten, ik nam er tijd voor, en ik schreef mijn kleine liedjes. Er zijn van die hele kleine wolkjes in de lucht, en die mogen er ook zijn.
Dit is een van mijn liedjes
Misschien heb jij ook zo’n droom? Een schrijfdroom, een boekendroom, een iets héél bijzonders geven aan één kind droom? Begin er dan vandaag mee: www.aagvernelen.be
