Is het al moeilijk voor een schrijver om een podium te vinden, dan is het ook nog eens geen evidentie om een publiek te vinden. Schrijvers die voorlezen voor volle zalen, het is een zeldzaamheid.
Van de schrijver vraagt het moed om de veiligheid van zijn schrijfcocon te verlaten. In eerste instantie om zijn schrijven te laten lezen. Daarna nog eens om gehoord en gezien te worden.
Bijna zou hij opluchting voelen bij het zien van al die lege plaatsen in een niet al te grote zaal. Desalniettemin, het vraagt moed, die plek op dat podium. En liever had hij, uiteindelijk toch, gewild dat zijn moed meer mensen kon bereiken. Af en toe.
