Ik schreef er onlangs een nieuwsbrief over, over weigerachtigheid tegenover Artificiële Intelligentie, en mijn angst voor nieuwe technologieën. Sindsdien word ik er over aangesproken. Dat was ook de bedoeling, ik wou graag weten hoe anderen er tegenover staan. Toch, telkens als ik erover begin voel ik boosheid in me opkomen.
Ben ik tegen vooruitgang?
Het zou niet kloppen om hier bevestigend op te antwoorden. Ik geef les via zoom, ik rijd met een elektrische fiets en ik tokkel dit berichtje op mijn computer.
Tegelijk zijn er dingen die ik bewust afhoud of die ik inmiddels opnieuw afgezworen heb: de stofzuiger, de oven, de koelkast, de diepvriezer, de weegschaal (hoera!),…
Ik denk dat elk nieuw technologisch inzicht zowel positieve als negatieve mogelijkheden heeft. En ik denk niet dat de mens het in zich heeft om zich tot het positieve te beperken. Misschien is het dan ook geen wonder dat de rotvaart waarmee we tot nieuwe ontwikkelingen komen me afschrikt.
Wellicht maak ik mezelf wat wijs door me te willen afschermen van die erg snelle vernieuwing. Maar als ik er middenin ga staan, vrees ik kopje onder te gaan. En ik heb het gevoel daar niet alleen in te zijn.
