Hoe vaak gaan mensen huilen
als ze spreken van geluk
alsof ze, kijkend naar de uren,
zoeken naar de trein terug
Er zijn stations vol van verlangen
en treinen die niet komen
en doekjes voor het bloeden
wanneer er tranen stromen
Want vaak gaan mensen huilen,
zo mooi is het leven niet
Soms is het vooral wachten
soms is het heel hard rennen
en toch nog dat gemis
Zo zelden wat je plande
maar domweg wat het is
Avondrood
