Omdat de zon er een mooi geel vlak vormde ging ik op de grond liggen. Ik voelde hoe dat beetje warmte mijn lichaam al tot rust bracht. Zo keek ik door het dakraam naar de wolken.
Hoe lang was het geleden dat ik nog gewoon op de grond was gaan liggen?
Vroeger op kot, deed ik dat vaak. Er was een houten vloer en het gele van de zon was van een warm oker. Na mijn aller- allerlaatste examen heb ik daar ook gelegen. Naast een fles rode wijn en een kom met vijgen en dadels.
Op de grond liggen met gespreide armen lijkt op vliegen. Het gevoel moet zeer gelijkaardig zijn.
Misschien vlieg ik morgen weer. Als ik eraan denk. Mensen vliegen niet vaak omdat ze het gewoon vergeten.
