Nog 101 dingen had ik willen doen. Maar er was niets dat nog lukte.
Het voelde als een poging tot rennen op één been.
Ik was vooral moe. Dat voelde ik in mijn onderrug en aan het prikken van mijn ogen.
En uit evenwicht. Dat krijg je als je te hard probeert om de dag te vullen met zinvol zijn.
Hoog tijd dus voor wat onzinnigheid.

Daarom gunde ik me vandaag een halve dag vrij. Om wat achter mijn piano te zitten en een liedje te schrijven. Over evenwicht. Over de zee en over de hemel.

ps: Na dit half dagje was het evenwicht alweer hersteld, hoor!

Share and Enjoy

Gisteren gaf ik weer een workshop aan een groep met kinderen en ouderen. Waarvan meerdere met dementie. Soms voel ik veel angst. Die probeer ik te begrijpen, hoewel ik weet dat ik me er eigenlijk geen juist beeld van kan vormen. Ik probeerde een beeld te zoeken voor wat ik meende aan te voelen.

Rondom mij steeds meer water
Voor mij, de halve zee
Ik, in een mooie blauwe boot
maar eentje zonder zeilen
maar eentje zonder motor
en geen roeispanen mee
Zo heb ik leren drijven
Soms schijnt de zon
dan gaat het goed
Soms regent het
dan duurt het lang
Ik geniet nog wel van varen hoor
maar soms maakt het me bang

Share and Enjoy

De kamer van onze kinderen is helemaal niet rommelig, het is een heerlijke inspiratiebron.

Share and Enjoy

Droeg zij zijn vlindervleugels
tegen de kou, die dag
Had hem liefst willen houden
altijd dichtbij haar buik

Want deelden zij het tere niet
zou scheuren niet rampspoedig zijn
Hij ruilde haar voor bloemen
één dag vol van geluk

Steeg op zonder beroeren
maar maakte toch
wat stuk

Share and Enjoy

De geest gleed uit de lamp
Ik luister naar je wensen
Zij keek wat schamper naar zijn schim
Ik heb geen grote dromen
ik wacht niet graag
verwacht dus niet
dat er wat zal komen

Maar een vleugelpiano
zo’n driekwartje of zo
al ben ik wel gelukkig hoor
met mijn klavier van Casio

Of geef me maar een draaimolen
met paarden op en neer
Het spijt me zei de geest
dat hebben we niet meer
Ik geef je wel iets beters
een rijke man misschien?
Geef me dan maar een circus!
en kleren van een acrobaat
Ofwel een hoge schommel
die tot boven de wolken gaat
Een brommer waar ik op durf
Een drijvend huisje op een meer

Toen ze hem zocht
was hij weer weg (de geest)
en nooit zag ze hem weer

Share and Enjoy

125 keer luisterde ik naar dit lied van Georges Brassens. Toen was het schilderij af (wat niet wil zeggen dat ik het lied niet meer zal beluisteren).

Share and Enjoy

Tine Hertmans moet zowat de grootste dierenvriend zijn die ik ken. Haar honden zijn haar vrienden en ze zet zich onvoorwaardelijk in voor iedere vorm van dierenleed. Toen haar hond Ninja stierf verloor ze daarbij een dierbare vriend. Om dit verlies een plaats te geven schreef ze er een boek over. Ik illustreerde het boek met veel plezier.
Het werd een mooi, groot boek. Iets voor iedere dierenvriend. Met een verhaal dat kinderen zal aanzetten om op een goede manier met een huisdier om te gaan.
Misschien hou ook jij zo van dieren? Of wil je dieren een speciale plaats geven in je klas?
Dan is “Ninja” zeker een boek voor jou! Bovendien gaat een deel van de winst naar Stichting Handen voor Pootjes.
Het is te koop via:
http://www.deleeswinkel.be/ninja.html

of https://www.standaardboekhandel.be/seo/nl/boeken/andere/9789460792489/tine-hertmans/ninja

Share and Enjoy

Mijn lijf is een boek
over een reus met verdriet
Een boek zonder prenten
veel kleur is er niet

Mijn buik is gevuld
met de buik van een reus
Mijn hoofd is zijn kop ook
zijn neus is mijn neus
Zijn traan in mijn ogen
loopt dan over mijn wang
En als de reus schrikt
dan ben ik ook bang

Ik bel je
vertrouw je
Jij weet veel
van reuzen
Jij kent al mijn wolken
Jij weet veel van mij

Zing een lied door de hoorn
in mijn oren
zijn oren
zijn hart
dat van mij

De reus is weer blij

Share and Enjoy

Voor wie houdt van het geluid van duiven en graag wolken ziet voorbij drijven door een dakraam, is mijn atelier het paradijs. Zelf vind ik duiven meesterlijke zangvogels en wolken fantastische overdrijvers.

Het was zaterdagvoormiddag en in ons huis was ieder op zijn manier niets aan het doen.
Mijn niets speelde zich af in mijn atelier. Bij een kop koffie, aan de piano. Met wat verder een potlood, een blad, wat verf.
Uit niets ontstaan kleine dingen die niet veel voorstellen. Gemaakt om ze te maken.

Tegen de middag was er dit liedje. In mijn beste kleuter-Engels, met wat krabbels en simpele akkoorden. Maar het leven kan gewoon simpel zijn (dat is toch de boodschap van dit liedje).

Share and Enjoy

Was zij blauwe gazelle
die graasde in mijn zijn
trok zij met zachte lippen
mijn weifel weg
en ook mijn pijn

Geruisloos, haast onzichtbaar
zag ik haar niet en werd zo kwaad
Ik zocht naar haar
vond haar
te stil

Richtte om meer te horen
Pas toen ik haar ook raakte
vertrok ze met een gil
Geluk is een gazelle
haar kleur is van geen tel
zolang ze graast hoor je haar niet
Pas als ze je verlaat
Pas dan

hoor je haar wel.

(Naar Jacques Prévert:
“On reconnaÎt le bonheur au bruit qu’il fait quand il s’ en va”)

Share and Enjoy