Er wacht nog wat oktober
voor het dagen van de kou die komt
er zijn nog paardenbloemen
wat klaver en een stokroos
Er zijn de kaders die we maakten
rond dagen die soms goudgerand
een week opklaren
En avond is niets anders dan
het ophaken van de dag
Ochtend is verwachting
de tekening die gomsel wordt
in een leven vol herhaling
maar soms toch wat te kort
Maandelijks archief: oktober 2023
Zwellen
Het overkomt me wel eens, zo’n gevoel van trots. Om een nieuw boek, een filmpje, een geslaagde workshop, het halen van een deadline,… Het is zo’n gevoel dat je zou moeten kunnen inlijsten voor dagen zonder. Want hoe snel is het weer weg, en soms duurt het ook even voor het zich opnieuw aanmeldt.
Het overkomt met ook om trots te voelen over iemand anders. Als mijn lief verhalen schrijft of tekent, op het werk van een van mijn cursisten, of op mijn kinderen. De trots op mijn kinderen is het sterkst gevoel van trots, ook al is het frequent. Ik voel het als ik zie dat ze hun rommel opruimden zonder dat ik het vroeg, tijdens een gesprek waarin ik me verbaas over hun inzichten, of gewoon, als ik hun schoenen in maat 43 bij de trap zie staan (god, wat zijn ze groot geworden!).
Dat soort trots voel ik ook als ik zoon Maano zie acteren, of als zoon Kamiel me zijn manuscript laat lezen. Of als hij een van zijn schitterende tekeningen toont.
Ach, zo’n moederhart, het zwelt wat af.
Share and Enjoy
Omkeren
Hier blijf je met je zitten
een buik van stenen vol
Het is te koud om te gaan slapen
te kil om vriend te zijn
En ook ik mis nu wat schouders
en zelfs mijn armen zijn te klein
Weet jij nog wat we deden?
wat leven nu zo zwaarder maakt
wat er plots aan je stoel ging kleven
zodat je niet meer bij me raakt
Laat ons gewoon omkeren
naar het leven kijken als naar een spel,
alles wat moeilijk is negeren
Misschien lukt alles
dan weer wel