Hoe zij de wilde golven
van heimwee in zich draagt
hoe mist en zware nevel
de vuurgloed wel vervaagt maar
onverminderd hoopt zij
verlangt zij naar een plaats
die net zo groot als zij is
als haar lichaam
nooit volwassen
een plaats die met haar meegroeit
waar zij net in zal passen
Als ik ergens naartoe ga, neem ik meestal de trein of de bus. Dat komt omdat ik niet met de wagen rijd. Maar net zoals mensen goede chauffeurs kunnen worden door veel te rijden, word ik stilaan ook een zeer behendig gebruiker van het openbaar vervoer.
Niet alleen weet ik erg goed hoe ik een weg moet uitstippelen, ook weet ik meteen waar op te stappen om een zo goed mogelijke plaats te bemachtigen op een overvolle trein. Aan treinen met vertraging jaag ik me maar een heel klein beetje op (dat klopt alleen op dagen waarop ik goed gezind ben). En uit de wir war aan gesprekken rondom me, probeer ik inspiratie te halen.
Kortom, alleen kleine stations waar je maar één trein per uur hebt en waar geen hokje is om te schuilen, maken me soms wanhopig.
Maar treinen zijn niet altijd druk en te laat, gelukkig maar. Vandaag, had ik een rustige trein naar Antwerpen. Hierbij een vleugje van de sfeer.
Voor wie zelf een kinderboek wil illustreren, is het uitwerken van speelse, geloofwaardige personages een uitdaging. En eens ze op papier staan, moet je ze ook laten bewegen.
In deze workshop buigen we ons, een voormiddag lang, over het tekenen van personages voor kinderboeken. Je gaat naar huis met een heleboel tips and tricks, en met nieuwe personages.
Voor wie? Voor wie interesse heeft in het illustreren van kinderboeken; voorkennis is niet nodig, maar dit is wel een actieve workshop waarin we dus zelf zullen illustreren
Wanneer? Op zondag, 17 december, van 10.00 tot 12.30 uur
Waar? In Kessel-Lo
Prijs? 20 euro
Inschrijven of meer info? info@sandrinelambert.be
Omdat de herfst gewoon een sterke bron van inspiratie is (net als de winter, de lente en de zomer).
Opnieuw met een beetje eigen pianogeluid
Begrijp me niet verkeerd
Soms draai ik mijn gezicht om
omarm met schouderbladen
of schreeuw als ik wil vragen
terwijl ik echt probeer
Soms hap ik al je adem weg
aai ik alleen je hemd
Maar jij lacht
wachtend op meer zon
omdat je mij wel kent
Ik wou al lang een boek maken zonder tekst, met heel veel prenten.
Maar iedere keer merkte ik al na enkele tekeningen dat er wel een geschreven verhaal bij zou horen.
Deze keer begon ik niet aan een boek. Ik stond in een klas een workshop te geven. Het was zo’n typische klas. Met nog een schepje erbovenop.
Net zoals in zowat elke klas hingen er tl-buizen aan het plafond. (Noem me overgevoelig, maar in mijn beleving bestaat tl-licht uit een constante flikkering.)
De muren hingen vol met regeltjes. Van onder tot boven, en waarschijnlijk lagen dik (ik bedacht dat het verwijderen van al die papiertjes de klas waarschijnlijk aan elke kant tien centimeter groter zou maken). En er was een digibord, zo groot als een bioscoopscherm.
Ik probeerde op mijn workshop te focussen, en op de fijne kinderen. Maar ik voelde vooral een grote drang om te vluchten.
In gedachten stippelde ik een route uit, via het plafond. En zo begint dit verhaal. Zonder woorden.
Het leek me fijn om inspirerende plaatsen met anderen te delen.
Dus maakte ik een lijstje van plaatsen die me inspireren om te schilderen of te schrijven.
Hier zal ik regelmatig een filmpje over maken.
Ik begin bij het Provinciaal domein, hier vlakbij.
Soms schets ik er ter plekke, maar omdat het nu koud is, baseerde ik me op een foto die ik er maakte.
Ik hou van nieuwe frambozensorbet in het vriesvak, van nieuwe verf, van nieuwe ideeën, nieuwe kousen (zonder gaten) en van nieuwe…schetsboeken.
Met bister en waterverf schilderde ik me een weg naar Noorwegen.
Daar kwam ik dat liedje van de Noorse zangeres Aurora weer tegen.
Ik ben liever aan de binnenkant
dan wat mijn ogen tonen
Vanbinnen wil ik wel heel graag
luisteren naar jou
en stel ik al die vragen wel
die jij graag horen zou
Alleen mijn buitenkant verstijft
houdt afstand
en weert af
bevriest mijn lach tot grijnzen
vermomt mijn mooie woorden
tot mompelen of droog geblaf
En bijt ik op mijn nagels
scherm ik mijn ogen af voor licht
kijk dan wat meer naar binnen
verder
dan mijn gezicht
