Ik zou lachend willen zijn, en meisje
en sparrennaaldenfijn
vol dartel in een wereld
waar muren meer als bomen zijn
Ik zou hoger willen zijn, meer vogel
me fluitend door het leven
met hele lange armen
om echt alles te geven
Maandelijks archief: april 2020
Over hoe het is om te leven in de buik van een walvis
Alleen fantasie kan ons nog redden!
Neem dus om het even welk tekengerief bij de hand en teken mee.
Share and Enjoy
10.36 uur, Leuven Station
Zoekend naar manieren om de vele uren wandelen iets meer zin te geven. Even gaan zitten om te schetsen zit er niet in, dan maar filmen. Thuisgekomen ben ik dan op zoek gegaan naar muziek die past bij de desolate sfeer, en heb ik het geheel gemonteerd. Ik hoop oprecht dat we binnenkort vol ongeloof kunnen kijken naar dit soort beelden, en denken: Was het toen echt zo vreemd?
Share and Enjoy
Iedereen gelijk! (?)
Het woord “onwezenlijk” viel al vaak afgelopen vijf weken. Ook bij mij.
Het is het soort onwezenlijkheid dat me opstandig maakt, terwijl iedereen met een beetje psychologisch inzicht heel goed weet dat het verstandig is nu, om te blijven zoeken naar het mooie in deze tragedie. Ik wil gerust verstandig zijn, of tenminste lijken, maar ik geef toe dat ik om de haverklap boos word om de ongelijkheid die nu nog duidelijker is dan anders. Wereldwijd wordt ons een basisbehoefte ontnomen, maar: iedereen gelijk voor de wet! Gisteren werd beslist om tuincentra weer te openen. Dat is goed, nu kunnen mensen met een mooie tuin hem nog mooier maken. Wie zat te kniezen op zijn appartementje wordt geacht om verder te kniezen. Samen sterk! Want: iedereen gelijk! Nu, iedereen is gelijk, dat klopt, maar sommigen zijn toch gelijker dan anderen. En op die manier zijn ook sommigen sterker dan anderen. Het maakt me boos… Tegelijk besef ik dat ik het goed heb, ik heb dan wel geen tuin, maar ik heb twee piano’s. En tekenmateriaal waarmee ik tijd en hoofd kan vullen, en ook ik probeer maar wat, en zoek maar wat. O, natuurlijk zie ook ik nog veel moois (zo verstandig ben ik wel!), maar ik ben ook bang, vooral voor die ongelijkheid.
En ik maakte een video om me staande te houden.
Share and Enjoy
Een kat is een kat
Ik schilderde een kat vandaag
ze had drie ogen
ze had geen staart
ze was niet blij
ze was niet kwaad
Ze zat gewoon te wachten
tot het weer over is
Share and Enjoy
Hoor je hoe de adem van de aarde
naar ons roept
met ons slaapt
naar ons fluistert
hoor je soms haar huilen ook
wanneer niemand
echt luistert
Share and Enjoy
Op een dag
Op een dag waren de vogelmensen daar
omdat ze lam werden van angsten
hadden kwetsbaarheid en liefde voor het leven
ze veerkracht, moed en vleugels teruggegeven
het hoofd verpakt in wolken naar nieuwe horizonten
om zich te warmen aan de armen van de bomen
en waar inzicht als rivieren in zeeën samenkomen
Share and Enjoy
1 maand corona lockdown
Mijn schetsboeken van de afgelopen maand, met muzikale begeleiding van mijn speelgoedpiano in een poging tot meerstemmigheid in mijn eentje (het liedje is Evelyn Evelyn van de legendarische Evelyn Evelyn)
Share and Enjoy
Sliepen we schoon, strak opgemaakt
in veel te grote bedden
waarin een kind zijn droom verliest
zo uitgeblust volwassen wordt
vermoeid, onzichtbaar dorstig
en stilaan ongelovig ook
dat al die vogels levend zijn
geen stippels in de lucht
Maar nu we elkaar wakker strelen
wachten we op elkaar
gaan samen naar hoe later was
verlaten zware kamerdeuren
om te gaan slapen in het gras
Share and Enjoy
Verschillende texturen integreren in een portret
Ik wil niemand overstelpen met content, goede raad en extra leerstof. Ik ga er niet vanuit dat iedereen zich nu te pletter verveelt en zodoende zit te wachten op mijn lesjes. Maar ook ik probeer nu dingen te doen en te maken die ik zelf boeiend vind, waar ik anders geen tijd voor heb.
Het duurt lang, deze periode. Ik hoor mensen die gek worden, ik hoor mensen die het zalig vinden en ik hoor mensen daartussenin. Zelf zwier ik heen en weer. Natuurlijk vind ik het fijn om wat meer tijd te hebben en om rustige wandelingen te kunnen maken. En ik zit in de luxe positie niets tekort te komen en gezond te zijn. Maar niet kunnen doen en laten wat je wil, afgesloten zijn van je vrienden: wat een terreur! Soms maakt het me gek, ik ben een sociaal dier. Ik wil achter de anderen rennen, tegen elkaar liggen en likjes geven. (En ik bedenk ook: Wat doen wij dieren al decennia lang aan?)
Maar ondertussen gewoon een filmpje: