Gekleed in witte veren
met badschuimschoenen aan
zoek ik naar een plek
waar ik naartoe kan gaan
Waar bomen kwetsbaar strelen
mijn pad met mos bekleed
waar wolken tussen hoofden wonen
de bakstenen van wol
en ramen van satijn
Waar ik niet bang moet zijn
een misstap te betreden
om op mijn bek te gaan
tegen de lamp te knallen
een plek waarvan ik weet
dat ik er zacht kan vallen
Door al mijn knippen produceer ik geweldig veel papiersnippers. Nochtans ben ik zuinig, ik gebruik ieder stukje dat bruikbaar is. En toch…
Twee weken geleden bedacht ik dat ik minstens zou moeten proberen om iets met die snippers te doen. Dat bracht me tot het maken van handgeschept papier. Verbazend hoe gemakkelijk dat is. Je gooit de snippers in een bak met water en mixt tot papierpulp. Verder overtrok ik enkele oude kaders met een restje stof en goot de pulp er in.
Dit droogt nooit, dacht ik. Maar amper een dag later was alles droog en keurig van het stof te trekken.
Leuk genoeg om te herhalen, er gedroogde bloemen in de verwerken, te kleuren met natuurlijke pigmenten,…
En nu? Dat probeer ik nog uit te zoeken. Ik teken er op, beschilder, beplak – en wacht op de klik die alles samenbrengt. Zoals dat gaat.
We draaien in dagen
geen weet van de tijd
die nog komt
of stap tot vertragen
Nog voor ik goed wist wat je vroeg
zei ik al ja op je vragen
met vuur en vervoering
bereid om te dragen
(Er hoort ook geluid bij)
Als leven een bokaal is
waarin het water troebel is
de wanden groen van algen
en jij de enige vis
kan je alleen maar wachten
(want roepen kan je niet)
tot iemand met twee handen
hulpvaardig je
benauwdheid ziet
Ik zoek naar een huis
met takken die rilling omarmen
Ik leerde te zwemmen
en was voor geen water meer bang
toch toen ik wou vliegen
of het heel graag wou leren
bleek ik te zwaar en miste ik veren
Ik aanvaardde begrenzing
al stelt het teleur
knip een huis uit een blad
en open de deur
Vandaag maakte ik een beeld dat 5 vragen opwerpt, maar ik geef geen antwoorden.
Omdat we niet op elke vraag een antwoord hebben, soms moet je dat kunnen toegeven.
“Waar de wolven nu naartoe zijn” bevat drie volledig geïllustreerde verhalen.
Het eerste verhaal geef ik graag mee, het gaat over rust vinden in een wereld die druk kan zijn. (Wil je het boek, met 75 kleurrijke illustraties graag kopen, of wil je er meer info over? Laat het me weten! Het kost 16 euro, inclusief verzending.)
Het mooiste bewaar je
in een kooi achter
tralies:
je dans in je kamer
op muziek die je blij maakt of
wankeling toont
je stem in een lied
als je stofzuigt en
niemand het hoort
je ziel in een dagboek
woorden die niet liegen
maar een vogel die groeit
in een kooi
leert nooit
om te vliegen
Het sluitend bewijs: