Het is waar wat ze zeggen, dat leegte niet verdwijnt maar zich juist opvult om het meer te doen wegen. Dat missen pijn kan doen, ook al is het pakweg 14 jaar geleden.
En dat je nog rondwaart in de kamer, omdat ik er niet in slaag te leven zonder jou.
Een mens blijft daar recht op hebben, op die andere mens.
Die zucht omdat de deur openstaat, en de verwarming staat wel op.
Die huilt omdat de dag te druk was, en de mensen onaardig.
Die vindt dat al die fantasie wel mooi is, maar minder belangrijk dan stabiliteit.
En dan toch die glimlach, altijd. Omdat liefde voor altijd is.