Ze zijn er!

Ze kwamen met velen, samen in een doos van karton.
Ze ruiken naar talkpoeder, rozenolie en zoete melk.
Zij zijn rustig en lijken te slapen. Zij wel, ik niet.
Ik neem er eentje vast, met beide handen en draai een rondje. Was ik een beter zanger, ik zou er een melodietje bij zingen. Als ik kon fluiten, dan zou ik dat doen (maar ik trek lucht naar binnen en het klinkt echt niet goed).
Dus ik hou het bij glunderen, als een moeder, zonder last van gebroken nachten.
Dus ik pronk met mijn kleintjes en ik vertel erover (dat ze rap zijn voor hun leeftijd, dat ze zelfs al kunnen kruipen en mama zeggen).
Dus, kijk zelf maar.

 

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Gemeentelijk zwembad

Ik sta aan de voet van een hele week vakantie. Hoewel er van een voet eigenlijk geen sprake is, het is geen berg die ik moet beklimmen.
Dit is een zwembad. Hier kan ik een week lang zwemmen. Geen bubbelbad maar een gemeentelijk bad van 25 meter lang, want ik wil er baantjes kunnen trekken. Er moeten dingen verwezenlijkt worden, al is het voor mij nog niet duidelijk wat dan wel precies. Het zijn grootse dingen die ik wil doen! Maar dan wel op mijn eigen tempo.
Daarbij wil ik ook uitrusten om mijn zintuigen weer op scherp te kunnen stellen. En met de kinderen spelen!
Er is nogal wat dat ik wil op een week tijd. Dat is een stressfactor. Een stressfactortje.
Ik heb een week lang vakantie!

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS