Monotype

Het eindejaar kan een periode van gezelligheid zijn, van vrolijkheid of van familiegeluk.
Het kan net zo goed een confronterende tijd zijn, die je probeert wijs te maken dat al de anderen liedjes zingen bij de kerstboom, omringd door hun geliefden.

Het maakt niet uit of je je tot de ene groep rekent of tot de andere. Tot iets daartussenin, of ver daarbuiten. Na dat eindejaar voelen de meeste mensen zich opgelucht. Omdat ze hun indigestie te boven kwamen, omdat hun cadeautjes in de smaak vielen, omdat de kerstboom eindelijk weg mag, omdat ze weer naar buiten kunnen zonder het gevoel te hebben dat zij de enigen zijn die geen feest vieren.

Na het eindejaar wil je aan de slag. Dingen doen die je doen groeien.
Met dat idee in het achterhoofd maakte ik nog eens een instructievideo. Rond monotype deze keer, of hoe je iets moois kan maken met materiaal dat je heel waarschijnlijk wel in huis hebt.

Daarbij ook nog eens een streepje publiciteit voor de cursus Een eigen boek uitgeven, die ik ontwikkelde voor CVA

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Reus

Toen al hun lampen doofden
keek hij wachtend naar de lucht
De maan lachte hem toe
en ook de sterren waren terug

Hoe was hij reus geworden?
Hij wist het zelfs niet meer
Zij keken neer op hem
nu kijkt hij op hen neer

Naar al hun kleine huizen
met kindjes
hondjes
hun venijn
Toen alles hem te machtig werd
begon hij reus te zijn

Nu voelt hij zich nog kleiner
in dat te grote lijf
Nu wacht hij op een teken
Nu wacht hij op een kans
om terug te verhuizen
maar dan naar zachte huizen

Soms hoopt hij op een andere plek
een bol van porselein
waar iedereen voorzichtig is
waar andere reuzen zijn

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Wolken

Het was me het weekje wel… Examen en de kinderen ziek, vreselijke berichten uit de wereld, veel werk en deadlines die eigenlijk helemaal niet zo strak waren maar ik die weer te veel wou doen. Bijna had ik mijn wekelijkse afspraak met de piano van het STUK geannuleerd. Gelukkig deed ik dat niet, want muziek helpt tegen alles.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Bladerdeken

Net zoals vorige week reserveerde ik vandaag een pianolokaaltje.
Zo’n pianolokaaltje is in mijn beleving gewoon een grote hoop met herfstbladeren waarin je melancholisch weg kan kruipen.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Gedachte aan de kinderen van Aleppo

Had ik luider moeten roepen
op mijn knieën
met mijn handen
met mijn wang
tegen je rug

Had ik anders moeten kijken
dan doorheen het vensterglas
was jij wereld dan gebleven
zoals jij voor mij
toen was:

Boekentas met koek en drankje
soep gemixt vis zonder saus
schoolfeest met een grappig dansje
even mis maar toch applaus

Had ik je niet laten weggaan
als passant op snelle trein
zou je dan voor alle kinderen
als die wereld kunnen zijn

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Liefde is een werkwoord

Mijn atelier is voor mij de hemel, dat schreef ik al vaker. Ik hou ervan om afwisselend te tekenen, te schrijven en muziek te spelen. Om me daar vrij in te voelen. Ik hou van de duiven op het dak en van mijn goedkope Casio piano. Het is mijn eerste piano en dat gaat nooit voorbij, zoals dat in de liefde gaat. Maar soms zou ik een echt goede piano willen (zoals dat ook in de liefde gaat).

Op Youtube zie je vaak muzikanten die in een gehuurde studio spelen en ik vroeg me af of zoiets ook in het Leuvense vindbaar zou zijn.
Google bracht me naar een nog betere optie. In het STUK (Kunstencentrum) kan je gratis een geluidsdichte box met piano reserveren. Als je een geldige STUK kaart hebt. Die had ik niet, maar die heb ik nu wel.

Vandaag ging ik er voor het eerst naartoe. Het speelt anders, zo’n buffetpiano. Je kan er veel meer subtiliteit in leggen. Nu mist mijn spel dat nog. Maar mijn volgende reservatie ligt al vast! (Omdat liefde een werkwoord is.)


Ik filmde een klein stukje.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Het park

Op dagen waarop ik thuis werk loop ik soms even naar het Provinciaal domein, hier in Kessel-Lo. Gewoon om even te zitten en observaties op te schrijven. Soms zijn die observaties mooi omdat ze een beetje verdrietig zijn. Of een beetje verdrietig omdat ze ook wel mooi zijn.

Het park hoopt op mensen
en schrikt er ook van
Het koestert zijn zwanen
beschermt ze van treinen
een spoor in de verte

Zijn takken omarmen het water
dat eenden verdraagt
Wat fleuren zij op van het kraken
de zak vol met brood in zijn hand
gebogen door jaren geleden verlaten
De wind aait zijn wang om hem
moed in te blazen: Toe ga maar
wees nu niet meer bang
het is al december de dagen
zijn nu niet zo lang

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Projectie

Het gebeurde ongeveer gelijktijdig: Ik legde de laatste hand aan een non-fictieboek over de voorloper van de film en Marianne van Leonard Cohen nestelde zich in mijn hoofd.
Het ene inspireerde het andere en het andere het ene. En toen ik mijn manuscript keurig voor de deadline had ingeleverd maakte ik even tijd om mijn hoofd te laten leeglopen.
De geprojecteerde vloeistof ziet er zo uit.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS