Slechte timing? Geen timing!

2018 begint voor mij met een nieuw boek: Antonia. Bijna drie maanden geleden startte het verhaal met deze prent.
In een drukke klas waar ik op bezoek was, kreeg ik het gevoel te willen vluchten. Via het plafond leek me de beste route (want de deur leidde naar een drukke gang, die dan weer uitkwam in een drukke straat).
Dat gevoel om te willen vluchten uit drukte of uit structuren die te strak zijn, overkomt me vaak. Dus, waarom er geen inspiratie uit halen?

Die eerste prent vond ik geen goede eerste prent voor een verhaal, daarom schilderde ik nog een introductie. Daarna ben ik heel associatief te werk gegaan. Ik heb het verhaal illustratie na illustratie opgebouwd. Zodat alles zelfs verstaanbaar was zonder tekst.
Ik wou ook zo weinig mogelijk illustraties censureren of opnieuw maken. Het verhaal vertelt een vluchtroute in de fantasie, het voelde logisch om dit chronologisch en natuurlijk op te bouwen. Maar ik behandelde elk beeld wel als een wereldje. Als een schilderij dat ook op zich moest kunnen staan.

Daarna besteedde ik wat tijd aan de opmaak van het geheel, het zoeken naar een geschikte drukkerij, het aanschaffen van een isbn-nummer,…
Alles ging vlot en snel. Te snel misschien. Misschien komt dit boek er daardoor te snel na het vorige. Doe ik mezelf daar de das niet mee om?
Maar ik probeer te focussen op het proces. Op het feit dat creativiteit niet controleerbaar is. Dat het los staat van iedere planning of timing. Dus hier is het boek.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

2018 – Goede voornemens

Laat ons onszelf verliezen
soms te veel drinken
en meestal doen wat anderen doen
dus zonder zelf te kiezen
Laat ons om niet alleen te zijn
ook andere harten breken
Laat ons ons alledaagser voelen
met anderen vergeleken
Laat ons hervallen in de zwakheid
bij de eerste tegenslag
Maar laat ons wel goede verliezers zijn
met tussen soms gebogen schouders
een onbeschroomde lach

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Woon ik weer in de wereld
die er was in het hoofd
dat ik had
Omsingel me met armen
van anderen
die ook naar niets streven
die roven en geven
vooruitgaan en wijken
volharden bezwijken
Het zijn alleen armen
ze willen geen diepte meegeven
maar ze kunnen wel helpen
met graven
en helpen met zweven

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Ik wil geen vogels tegenhouden
die trekken naar het zuiden maar
ook ik ben als het winter wordt
meer vatbaar en verzwakt
Ik zie de anderen ver weg
als voortvarende vissen
die zwemmen onder ijs en
ik zou het willen breken
of zachtjes laten smelten
door warmte uit te spreken

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Inkt

Inkt heeft een eigen karakter en een eigen wil. Het loont vaak de moeite om je eigen inbreng in een tekening complementair te maken met de vorm die de inkt uiteindelijk zal willen aannemen.
In deze video toon ik een manier om je werk eenvoudig te houden zodat de inkt genoeg inbreng krijgt.

Met een beetje eigen pianomuziek.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

FNWP

Het was al even geleden dat ik nog naar onze schrijfgroep FNWP ging. Gisteren lukte het gelukkig weer. Gelukkig, want de warmte en steun van zo’n schrijvende groep is iets dat je moeilijk met iets anders kan vergelijken.

We gaven onszelf de opdracht om in de huid te kruipen van een beroemd persoon en hier een stukje over te schrijven. Ik koos voor Edith Piaf, Jacques Brel en Keaton Henson.
En ik kwam tot deze stukjes:

Bouw huisjes
met een gaatje in maar
laat me er niet in wonen
Ik ben een vogel van de straat
die naar je toe wil komen
En zing ik heel mijn wezen vol
het is om jou te warmen
Ik verlang zelfs niet naar groot applaus
Maar naar je
zachte armen
(Edith Piaf)

Ik zweet niet
maar ik ben een zee
waarin ik je laat leven
Mijn stem voert mijn verhalen wel
maar kijk,
mijn handen beven
Ik leef niet op een podium
ben liever bij mijn vrienden
uit angst om ooit alleen te zijn
of geen liefde te vinden
(Jacques Brel)

Mijn handen zijn gordijnen
ik hou niet van publiek
veel liever zie ik mensen
of schilder ik het missen dicht
of vul het met muziek
Mijn handen zijn te mager
om ogen te verbergen
die enkel willen huilen
daarom laat ik een baard staan
om achter weg te schuilen
(Keaton Henson)

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Laat me je gezelschap houden
en laat je dan maar gaan
Zeg me waar ik zitten mag
of ik moet blijven staan
Bevries me als dat veilig voelt
of laat me voor je schijnen
Maar wens je me ver weg
dan zal ik niet verdwijnen
Ik ben de vriend die bij je blijft
ik ben je moeder en je zus
dus voel je dat je schelden wil
doe dat dan gerust
Jouw wreedste eigenschappen
koester ik het meest
Laat me de krant zijn
voor je schillen
maar die je nooit echt leest

 

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS