Wij zijn maar vliegtuig van karton
bewegen ons in boten
ons huis is maar van beddengoed
geknoopt aan tafelpoten
Wij zijn maar wie we denken
en hoe we ons dan voelen
Als we niets meer zien zitten dan
worden wij elkaars stoelen
Maandelijks archief: augustus 2019
Water
Kom, laten we rivieren zijn
en laat ons samenstromen
Laat ons daarna de zee zijn
en samen wolken worden
En dan als water vallen
zonder in te tomen
om wat er op ons afkomt
gewoon te laten komen
Share and Enjoy
Waar ligt verschil
tussen tederheid en breken
tussen expressie en fatsoen
openhartig en veel spreken
tussen liefhebben en pijn doen
Heeft alles twee kanten
dan misschien?
Moeten we dat soms
ook leren zien?
Share and Enjoy
Kijk me gewoon verder aan
tranen hoeven niet te vallen
maar over wangen heen te gaan
Tranen zijn verwarring
sensatie, schaamte, pijn
Laat me je niet veroordelen
laat me er deel van zijn
Share and Enjoy
Toto
Het ei waarin hij zat brak open met een luide krak. Zo luid was het dat alle eenden kwamen kijken. Hij was rond en geel, zoals alle kuikentjes. En in zijn bekje zat een vreemde krul.
‘Ik noem hem Toto,’ zei zijn mama. Ze keek naar haar jong, midden in de stukjes eierschaal, en ook naar de andere eieren, die voorlopig nog geen barsten vertoonden.
Toto groeide razendsnel, gaf zijn moeder een zoen en trok de wijde wereld in. Zijn bekje werd een slurf en hij kreeg nog twee extra poten, zodat hij er vier had.
Wat leuk, dacht hij. En hij hoopte dat hij nog meer poten zou krijgen, wat dan weer niet gebeurde.
Toen hij één maal helemaal rond de wereld gelopen was, keerde hij weer naar zijn moeder. Ondertussen waren zijn broers en zussen ook uit hun ei gekomen. Samen zwommen ze in de vijver, en ze vertelden verhalen over alles wat nog nooit gebeurd was en wat misschien ook nooit zou gebeuren. Want je weer nooit hoe de dingen zullen gaan.
(* We zijn nog steeds in Tokyo. Omdat ik alleen een pen had om mee te tekenen, kocht ik vandaag ook een pak stiften. Daarmee maakte ik deze tekening, daarna schreef ik ook het verhaaltje.
* Tokyo is, behalve bijzonder, ook bijzonder druk. Tekenen en schrijven brengt wat rust in Tokyo.
* Toto is het merk van onze wc en lavabo hier.)
Share and Enjoy
Wordt niet alles beter
wanneer het wordend is
warmer als het opwarmt
en kleurrijker wanneer het bloeit
en wordt vriendschap niet mooier nog
wanneer de grond haar warmte doorgeeft
zij zich nog sterker staande voelt
wanneer zij diepe wortels groeit
Share and Enjoy
Elke hond lijkt al een beetje op een bank
Door de jaren heen was hij op een bank gaan lijken. Elke hond lijkt al een beetje op een bank, gewoon doordat hij vier poten heeft.
Op een dag had Hoku er genoeg van hond te zijn. En toen er op een plein per ongeluk iemand op hem ging zitten, besliste hij zich rustig te houden en zijn kop in te trekken.
Daarna gingen steeds meer mensen op zijn rug zitten en ging hij steeds meer op een bank lijken.
Je moet wat oefenen om bank te zijn. Val je ook maar even uit je rol, dan zijn de reacties veelal heftig. Maar meestal gaf het hem veel voldoening.
Zo was er een vrouwtje dat elke avond terug kwam. ‘Jij bent anders dan andere banken,’ zei ze op een keer.
Het was fijn om dat te horen, het gaf hem het gevoel bijzonder te zijn.
Toen kwam er een avond waarop ze zei: ‘Voor mij mag je ook gewoon hond zijn hoor, ik heb je graag om hoe je bent, niet om wat je bent.’
Hoku raakte de controle kwijt en begon onbedaarlijk te kwispelen.
Zij nam hem mee naar huis. Daar ging hij op de sofa liggen en hij besloot om een kussen te zijn. Voor haar was dat net zo goed.
Share and Enjoy
Scherven brengen geluk
Hij was niet de enige hond die boven de stad zweefde. Straathonden worden nergens graag gezien, maar waar hij woonde werden ze om die reden gevangen en met helium gevuld.
Dat was minder erg dan het leek. Ginzu vond vliegen aangenamer dan lopen, en minder vermoeiend. Alleen was het soms wel moeilijk om aan eten te geraken. Natuurlijk waren er wel vogels, zich van geen gevaar bewust fladderden ze in het rond. Het zag er zo ontwapenend uit dat Ginzu het niet over zijn hart kreeg om zo plots een leven te beëindigen. Niemand staat ‘s ochtends op met het idee dat het de laatste keer is… daar dacht hij aan als hij een vogel zag. Daarom ging hij bedelen in flatgebouwen.
Er was een man, die op het twaalfde verdiep woonde en die erg gul was. Vaak zat hij Ginzu ‘s avonds op te wachten met twee borden vol eten. Een voor Ginzu en een voor hemzelf. In ruil gaf de hond hem een lik en een pootje.
Toen hij de man op een dag door het raam zag huilen, vloog hij naar binnen. Daarbij brak hij een luchter en twee vazen. Dat maakte de man niet boos, hij leek blij Ginzu te zien. Even later vloog er ook een vogel naar binnen, en daarna nog eentje. Samen vierden ze feest met matcha ijs en thee. Daarbij vielen veel scherven, maar scherven brengen geluk.