Hoe lang herten leven?

Hoe het hert in mijn lichaam
soms sterft en verzwaart,
weer opleeft op dartele dagen
en zwevend beweegt
Hoe lang herten leven?
wanneer ze niet doodgaan
door donkere dagen
door knikkende knieën
of verlammende vragen

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Oudenaarde

Plots zit ik hier in Oudenaarde.
Ik dacht niet dat ik hier ooit geweest was, maar kijk, meteen toen ik van de trein stapte, herkende ik het toch. Jotie ‘t Hooft, dacht ik, dit is zijn stad.
Een jaar of tien geleden gaf ik hier eens workshop, en bedacht ik dat ook.

In verhouding zijn hotels hier beduidend goedkoper dan in Brussel.
Toen ik drie maanden geleden in Brussel logeerde in verband met een workshop, boekte ik het laagst gerate hotel (3,5/10). Bij aankomst daar bleek alle kritiek te kloppen, maar er was niets dat me echt stoorde.
Voor dit hotel in Oudenaarde betaal ik een klein beetje meer dan toen, maar dit hotel heeft drie sterren en een heel goede score. Het is hier dan ook warm, proper, goed gelegen, comfortabel, en het ontbijt is inbegrepen.

Morgen en overmorgen geef ik workshops, druktechnieken in het derde middelbaar.
Maar vandaag neem ik hier een warme douche, ik lees en ik teken.
Toegegeven, zoveel comfort maakt me tegenwoordig een beetje oncomfortabel. Ik neem me voor om ervan te genieten, maar het zal ook fijn zijn om weer thuis te zijn. Bij de kippen, in de tuin, met drie truien aan, en bij mij lief.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Hou je jas aan
maar ga zitten,
kijk me enkel vluchtig aan
spreek alleen met halve zinnen
want ik zal toch niets verstaan
vind me moeilijk te begrijpen
vind me warrig
vind me niet
doe alsof ik niet mezelf ben
het maar schijn is,
wat je ziet
Niets is simpel te begrijpen
nu we zoveel ouder zijn
Probeerden we aldoor te groeien
maar al bij al bleven we klein

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Eikels blijven boeien

Wat een ontdekking dit jaar, die van de eetbare eikel.
Nog niet zo lang geleden, in de herfst, ontdekten we dat (en hoe) je eikels kan eten.
We maakten er meel van voor pannenkoeken en wafels (dat stukje kan je hier lezen).Sindsdien staat dit met grote regelmaat op ons menu, en de eikelvoorraad blijkt haast onuitputtelijk, want al die tijd bleven we eikels rapen en die bleken altijd nog heel goed te zijn. Tijdens deze paasperiode raapten wij trouwens geen eieren maar wel eikels. Die hebben vaak al scheuten, maar dat maakt ze niet minder lekker.

Nu er ook daslook in de tuin staat, wou ik graag pesto maken. Liefst een goede voorraad om dan te wecken. Omdat noten duur zijn, en we doorheen de voorraad okkernoten uit de tuin zitten, bedacht ik dat het goed zou zijn om de noten te vervangen door eikels. Die hebben ook een nootachtige smaak, dus waarom niet?
Het eerste probeersel was lekker, maar nog niet optimaal. Dit maakte ik met eikel, daslook, olijfolie en zout. Niet slecht, maar iets te scherp van smaak. Vandaag verbeterde ik het recept door er brandnetel aan toe te voegen. De smaak van brandnetel past heel goed met het zoutere.

Voor het eerst experimenteerde ik ook met wecken. Omdat het maar om een vrij kleine hoeveelheid ging, deed ik dat niet in de weckketel maar in een gewone kookpot. Hoe het met de houdbaarheid zit, is nog een beetje afwachten, maar ik heb alvast voldoening aan die experimenten.
We aten buiten, tussen al die verschillende jonge planten, de avondzon op ons gezicht. Nooit gedacht dat ik van zoiets zo zou genieten. Maar kijk, genieten is het wel.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Liedje

Als je wil dansen in een nacht
zo koud dat ook de maan
wat zon verwacht
En geen ster bereid om te wat schijnen,
alleen lucifers die verkleinen
dan verdwijnen

Maar het lied in je lijf houdt aan
boort zich doorheen het ijs
En vindt ze dan een stemmetje
dan kleurt de zwarte nacht wat grijs
versnellend als een danspas eerst
maar weer door zinloosheid vertraagd

Dan voel je je zo’n liedje
dat wel mooi is
maar waar niemand echt
om vraagt

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS