In nachten vol van zorgen
zag ik hun tanden weer
De winter had hen scherp gemaakt
het harig vel op knokenbed
omsingelden mij toen ik
heel even niet had opgelet

Miste de moed om sterk te zijn
ik zag geen vlucht meer
kon niet schuilen
Omdat ik ook maar mens kan zijn
begon ik luid te huilen

Ik huilde en zij huilden mee
zij renden en ik rende
er kwam dat krachtig zijn in mij
dat ik tot dan niet kende
Hun schaduw had mij altijd al
wat verder weggejaagd
maar wie zij werkelijk waren
had ik mij nog nooit afgevraagd

Streel ik de ruwe haren
probeer te leren kennen
voel dat zij ook wel menselijk zijn
en ik ook wolvig ben en
in nachten vol van angstig zijn
zal ik weer met hen rennen

Share and Enjoy

Veel leeftijdsgenoten kregen Leonard Cohen via de navelstreng naar binnen. Bij mij was dat niet zo, mijn moeder sprak minder Engels dan Louis De Funès en luisterde niet naar wat ze niet verstond.
Als tiener kwam ik de liedjes van Cohen wel tegen, maar ik nam er geen tijd voor. Cohen was toen al oud in mijn ogen. Nu ik zelf ouder ben in mijn ogen luister ik er wel naar.
Zijn liedjes zijn nooit zo ingewikkeld, wel vrij lang en volgens een vast patroon. Als een warme sjaal.

Share and Enjoy

Het was een vlucht
voor waar ik bang voor was:
een kop met grote monden aan
een trein die nooit meer stoppen kan
veel lampen in de supermarkt
een holte in mijn binnenkant

Het was dat vluchten
van de afgrond weg
dat bracht ons beide daar
als dichter bij elkaar

Share and Enjoy

Heimwee is, net als eenzaamheid, iets dat zichzelf regelmatig in gang zet. Ook wanneer je je afvraagt waar dat voor nodig is. Als een machine die om de zoveel tijd weer heropstart om zich ervan te verzekeren dat alles nog werkt.

Als ik heimwee heb is het naar niets. Naar het prikken van de ruwe mat onder de tafel van mijn grootouders. Waar ik op lag terwijl ik de onderkant van de tafel bestudeerde. Naar thuiskomen na een week op kot. En naar het huis van mijn groottante in Visé. Gek dat ik dat oude huis blijf voelen. Dat ik me de klank van de telefoon in de hal nog herinner en dat ik in gedachten nog altijd in de koekoeksklok kan kruipen. Vroeger kroop ik erin door ernaar te kijken. Die klok werd dan een echt huis, waar ik in zat om even weg te zijn van de volwassenen die grote stukken rijsttaart aten.

Vandaag bedacht ik dat ik nog eens naar Visé wou gaan. Alleen. Met de trein. Om te zien of de straten nog net zo grijs zijn als toen. Maar ik vrees dat ik in dat grijze niet meer zoveel kleuren zal zien. En dan komt de heimwee weer, als een grote machine.

Share and Enjoy

Share and Enjoy

De vlinder in mij verkleedt zich als blad
uit schrik voor een uithaal
een hap uit zijn zijn

Ik voel me geen blad
maar een danser
rondom hyacinten
rondom paardenbloemen
rondom marjolein
En ooit zal ik vallen
en vliegen en vallen
en ooit blijf ik liggen

Hand, als je me vindt
vouw mijn kleuren naar buiten
stop mijn ziel in een doosje
zodat ik niet zomaar verdwijn
bewaar de gedachte
dat ik meer dan een blad
echt vlinder kon zijn

Share and Enjoy

Nog niet zo lang geleden was het een noodzakelijk kwaad. De jongens hadden er de tijd van hun leven. Buiten regende het. Alweer.
Ik verdroeg het door in mezelf te kruipen en een denkbeeldig schild te maken tussen mijzelf en het teveel aan licht en lawaai.

Daarna deed ik wat ik altijd doe wanneer iets me te groot wordt. Ik kroop erin en werd zelf een deel van het licht en het lawaai. Ik werd een zombie uit The House of the Dead.
Zombies verdwijnen nooit echt, dus zal ook ik er altijd eentje blijven. Daardoor ben ik nu dol op Arcades. Mogelijks schuif ik er ooit een paneel uit het vals plafond opzij, dan kruip ik er echt in om er te blijven wonen.

Ondertussen filmde ik er al wat, om een deeltje mee naar huis te kunnen nemen.
Daar schreef ik een klein liedje bij (hoe voller de wasmand na de vakantie, hoe kleiner de liedjes, dat is nu eenmaal zo).

Share and Enjoy

Ik begin het jaar met het uitdrukken van mijn allerbeste wensen: Dat 2017 een creatief jaar mag zijn! (zodat er fijne alternatieven komen voor alles wat gewelddadig is, zodat alles wat al fijn is nog fijner wordt, zodat we met pech leren omgaan en het mooie vinden in die dingen die soms minder fraai zijn)

Verder kondig ik twee evenementen aan waar ik muziek zal spelen (klik op de afbeeldingen om het groter te zien):

Welkom!

Share and Enjoy