De ontdekking van een oude piano in één van de lokalen van het gebouw waar ik afgelopen drie dagen workshop gaf, leidde tot een klein feestje (oude piano’s kunnen wel eens wat ontstemd zijn, maar dat belet ze niet om te feesten, daarin lijken ze op mensen).
Auteursarchief: Sandrine Lambert
Monsterlijke liedjes
Jos Bielen maakte van mijn monsterlijke liedjesteksten monsterlijke liedjes!
(Uitgegeven door Uitgeverij Averbode)
Share and Enjoy
Close enough
In de categorie “Niet helemaal zoals het hoort maar close enough”: mijn versie van 9 crimes (Damien Rice)
Share and Enjoy
Boekenbeurs
Vandaag kreeg ik het bericht dat mijn dichtbundel “Mensen staan als kleine huizen” nu in productie is en er zal zijn op de boekenbeurs.
Op 1 november zal ik het kunnen signeren, aan stand 428: http://www.boekenbeurs.be/auteur/sandrine-lambert
Van harte welkom dus! (Of kom gewoon voor een babbel, dat vind ik ook heel fijn.)
Share and Enjoy
Mensen staan als kleine huizen
Heel binnenkort verschijnt “Mensen staan als kleine huizen”, een bundel met 70 van mijn gedichten.
Share and Enjoy
Het veilige volgen
Ze had net een reep met pralinevulling in haar kar gegooid.
Een winkelkar is een zaligheid, je hoeft er maar achteraan te lopen. Als het aan haar lag, dan volgde ze de kar overal. Volgen was beter dan nadenken. Zonder boodschappenlijstje, de kar besliste: krakelingen, speculaas, kattentongen, lange vingers.
Verder en volgen, alleen dat. Gezouten pinda’s, chips en rode wijn.
Wachten aan de kassa. De kortste rij met de volste karren, geen twijfel. 15 minuten, en een dagblad, kauwgom, druivensuiker, pepermunt.
Ze had haar muntstuk van 50 cent op het dashboard gelegd voor volgende keer.
Zonder nadenken volgde ze een zwarte Berlingo. Zijn pinker naar rechts en zij moest naar links.
Pas toen voelde ze paniek.
Share and Enjoy
Gedichtenschrijfmachine
Gedichtenschrijfmachine
Dit haal ik op
op straat
voorzichtig stil
met een pipet
De snelheid van een jongetje
de winnaar op zijn autopet
De leegte in de ogen
van daar
die vrouw in het portaal
Het ongeduld van hen
die wachten bij een stopsignaal
Verlangen van de jongen
om haar wel aan te raken
En schaamte van de vrouw
gescheurde broek en rode kaken
De wanhoop van de peuter
zijn koek viel op de grond
Blijdschap van een dame
die vijftig euro vond
Ik stop het in een trechter
gelinkt aan glazen kokers
cilinders, een turbine:
Gedichtenschrijfmachine
Via enkele gedachtekronkels kwam dit gedicht uit dit lied voort (stukje covertje van het grote Style it takes van Lou Reed en John Cale)
Share and Enjoy
Goedhartje
Het zijn stukjes van mezelf die ik hier laat vallen.
Maar neem gerust, er is genoeg.
Deze keer drop ik het knotsgekke verhaal van Goedhartje en de dino.
Ik hoop dat je het leest.
Ik hoop dat je ervan geniet.
Ik hoop dat je het met je klas deelt op het digibord.
(Ik hoop dat je het grappig vindt en ook een beetje eng en dat je de tekeningen leuk vindt en zo…)
Nog meer digitale verhalen vind je hier.
Share and Enjoy
Vastgeroest
Dat we de vastgeroeste gewoonte hebben om een schilderij altijd aan de muur te hangen terwijl we het bijvoorbeeld ook in bed kunnen leggen, is eigenlijk ronduit dom.
Dit en andere schilderijen kan je op hoge resolutie zien op op deze site: http://sandrinelambert.blogspot.be/
Share and Enjoy
Vechten met demonen
Het is herfst, de wind stuurt ons van links naar rechts en van boven naar beneden.
Nestel je niet in de behaaglijkheid van de verwarming op 22 graden, want even later word je zonder verwittiging de regen ingestuurd.
Deze voormiddag werkte ik een voormiddag lang met rechte rug aan alles wat nog moest gebeuren, maar eensklaps waaide er een windstoot door het dubbel glas. Die nam mijn goesting weg en vulde mijn buik met brommen.
Toen gunde ik me een uurtje om iets te maken dat me zou opbeuren. Ik schreef dit klein liedje:
Kijk, de lucht vliegt vol van wolken
onderaan de wind
trekkend aan de vacht van bomen
laat de enge spoken komen
flirt los met al mijn demonen
de liefde is al weggelopen:
verdwaald, want die is blind
Een straaltje zon is losgebroken
onderaan de wind
bedekt de zon en al haar stralen
zonder zakdoek voor mijn kwalen
en als ook ik eens zou verdwalen?
zoals de liefde in de lucht
misschien dat ik haar vind
En nu genoeg gebromd, en verder werken.