Ondertussen staat het huisje hier al twee weken. Beetje bij beetje probeer ik het me meer eigen te maken. Het is dan maar een huisje van niks, maar het voelt wel aan als zoeken naar een nieuw evenwicht.
Hoe vaak ik afgelopen jaren al gesnakt heb naar een echt eigen plekje, de laatste maanden voelde ik me wel thuis in het huis van Steven. We hadden een evenwicht gevonden, en nu wordt dat toch weer even opnieuw zoeken.
Voor ik hier kwam wonen, meende ik in mijn huisje te gaan leven net zoals ik het eerder gedaan had in mijn appartement. Maar nu ik de levenswijze van Steven gewoon ben, en volop geniet van de tuin, het eten dat we vers bereiden en het samenzijn, zou een echt veranderen van woning me een vreemd gevoel geven.
In de winter zal het huisje een duidelijke functie hebben: het zal er veel warmer zijn dan in het huis. Dan zullen we er samen tijd in doorbrengen.
Nu is het een beetje zoeken, het voelt toch een beetje als overbodige luxe, we hadden al zo veel. Tegelijk is het voor mij een waardevolle investering, en ook op werkvlak biedt het mogelijkheden. Rustig zoeken dus, en wachten tot de dingen dan natuurlijk in de plooi vallen.
