Share and Enjoy

De vlinder in mij verkleedt zich als blad
uit schrik voor een uithaal
een hap uit zijn zijn

Ik voel me geen blad
maar een danser
rondom hyacinten
rondom paardenbloemen
rondom marjolein
En ooit zal ik vallen
en vliegen en vallen
en ooit blijf ik liggen

Hand, als je me vindt
vouw mijn kleuren naar buiten
stop mijn ziel in een doosje
zodat ik niet zomaar verdwijn
bewaar de gedachte
dat ik meer dan een blad
echt vlinder kon zijn

Share and Enjoy

Nog niet zo lang geleden was het een noodzakelijk kwaad. De jongens hadden er de tijd van hun leven. Buiten regende het. Alweer.
Ik verdroeg het door in mezelf te kruipen en een denkbeeldig schild te maken tussen mijzelf en het teveel aan licht en lawaai.

Daarna deed ik wat ik altijd doe wanneer iets me te groot wordt. Ik kroop erin en werd zelf een deel van het licht en het lawaai. Ik werd een zombie uit The House of the Dead.
Zombies verdwijnen nooit echt, dus zal ook ik er altijd eentje blijven. Daardoor ben ik nu dol op Arcades. Mogelijks schuif ik er ooit een paneel uit het vals plafond opzij, dan kruip ik er echt in om er te blijven wonen.

Ondertussen filmde ik er al wat, om een deeltje mee naar huis te kunnen nemen.
Daar schreef ik een klein liedje bij (hoe voller de wasmand na de vakantie, hoe kleiner de liedjes, dat is nu eenmaal zo).

Share and Enjoy

Ik begin het jaar met het uitdrukken van mijn allerbeste wensen: Dat 2017 een creatief jaar mag zijn! (zodat er fijne alternatieven komen voor alles wat gewelddadig is, zodat alles wat al fijn is nog fijner wordt, zodat we met pech leren omgaan en het mooie vinden in die dingen die soms minder fraai zijn)

Verder kondig ik twee evenementen aan waar ik muziek zal spelen (klik op de afbeeldingen om het groter te zien):

Welkom!

Share and Enjoy

Het eindejaar kan een periode van gezelligheid zijn, van vrolijkheid of van familiegeluk.
Het kan net zo goed een confronterende tijd zijn, die je probeert wijs te maken dat al de anderen liedjes zingen bij de kerstboom, omringd door hun geliefden.

Het maakt niet uit of je je tot de ene groep rekent of tot de andere. Tot iets daartussenin, of ver daarbuiten. Na dat eindejaar voelen de meeste mensen zich opgelucht. Omdat ze hun indigestie te boven kwamen, omdat hun cadeautjes in de smaak vielen, omdat de kerstboom eindelijk weg mag, omdat ze weer naar buiten kunnen zonder het gevoel te hebben dat zij de enigen zijn die geen feest vieren.

Na het eindejaar wil je aan de slag. Dingen doen die je doen groeien.
Met dat idee in het achterhoofd maakte ik nog eens een instructievideo. Rond monotype deze keer, of hoe je iets moois kan maken met materiaal dat je heel waarschijnlijk wel in huis hebt.

Daarbij ook nog eens een streepje publiciteit voor de cursus Een eigen boek uitgeven, die ik ontwikkelde voor CVA

Share and Enjoy

Toen al hun lampen doofden
keek hij wachtend naar de lucht
De maan lachte hem toe
en ook de sterren waren terug

Hoe was hij reus geworden?
Hij wist het zelfs niet meer
Zij keken neer op hem
nu kijkt hij op hen neer

Naar al hun kleine huizen
met kindjes
hondjes
hun venijn
Toen alles hem te machtig werd
begon hij reus te zijn

Nu voelt hij zich nog kleiner
in dat te grote lijf
Nu wacht hij op een teken
Nu wacht hij op een kans
om terug te verhuizen
maar dan naar zachte huizen

Soms hoopt hij op een andere plek
een bol van porselein
waar iedereen voorzichtig is
waar andere reuzen zijn

Share and Enjoy

Het was me het weekje wel… Examen en de kinderen ziek, vreselijke berichten uit de wereld, veel werk en deadlines die eigenlijk helemaal niet zo strak waren maar ik die weer te veel wou doen. Bijna had ik mijn wekelijkse afspraak met de piano van het STUK geannuleerd. Gelukkig deed ik dat niet, want muziek helpt tegen alles.

Share and Enjoy

Share and Enjoy

Net zoals vorige week reserveerde ik vandaag een pianolokaaltje.
Zo’n pianolokaaltje is in mijn beleving gewoon een grote hoop met herfstbladeren waarin je melancholisch weg kan kruipen.

Share and Enjoy

Had ik luider moeten roepen
op mijn knieën
met mijn handen
met mijn wang
tegen je rug

Had ik anders moeten kijken
dan doorheen het vensterglas
was jij wereld dan gebleven
zoals jij voor mij
toen was:

Boekentas met koek en drankje
soep gemixt vis zonder saus
schoolfeest met een grappig dansje
even mis maar toch applaus

Had ik je niet laten weggaan
als passant op snelle trein
zou je dan voor alle kinderen
als die wereld kunnen zijn

Share and Enjoy