Share and Enjoy

Lief,
ik weet toch dat het leven
voor jou veel zwaarder is
dan mij
want draagt water je graten wel
het stijgen lukt je niet
Toch voel ik dat geen ander
me grager dan jij ziet

Had ik moeten proberen
dieper in zee te gaan?
Had ik het toen geweten
dan had ik het gedaan

Omdat ik je deed zinken
vroeg je me om te gaan
nooit meer terug te komen
niet in je weg te staan
me niet meer te bemoeien
Je niet meer zo te tergen door
je leven te verknoeien

Je zei het zonder kijken
ik zag alleen je rug
verdwijnen onder water
daarna niet meer terug

(Naar Tom Waits)

Share and Enjoy

Een poosje geleden schreef ik een liedje over een grote, struise vrouw en een nietig mannetje. Ze komen elkaar tegen en worden verliefd. Eind goed, al goed.
Bij gebrek aan conflict compleet waardeloos als verhaal.

Het lied maakte een wandeling van mijn hoofd naar mijn buik en weer terug. Toen bedacht ik dat het ontbreken van een conflict hier toch een conflict is. Omdat mensen hier een conflict verwachten – als dat uitblijft is dat verwarrend. Daarom voelde ik er toch een boekje in. Uiteindelijk moet de lezer een conflict voelen, niet de personages.

Ik ging aan het tekenen. Misschien wordt het ooit een boek. Misschien ook niet. Ik leg het nog even in de koelkast maar monteerde wel al een filmpje met de voorlopige tekeningen.

Share and Enjoy

Schreef ik de herfst neer met citroen
om later met een vlam bij kaarslicht
mijn woorden weer te raden

Ik ben alleen
de avond lang
het is zo stil
Dat is ook wat ik wil

Share and Enjoy

Er verschenen weer twee nieuwe boekjes van mij bij Uitgeverij Die Keure.

Share and Enjoy

Ik blijf om te kijken
naar hazen die slapen
warm onder de grond
met oren als laken
geen enkel gefluister
van wind of van blaadjes
Maar nee
ik moet gaan

Mijn stem roept mijn naam
Ik dwing me tot maken
mijn nest te verlaten
O! noem me geen vogel
alleen om mijn pluimen
Noem me veel meer.

Hoe graag zou ik schuilen
gerusten als hazen
maar lucht heeft geen gaten
geen gangen of raten
En ik ben ook geen dier
dat slaapt in een gang!
In de grond ben ik zo
verslingerd aan vrijheid

Soms maakt dat me bang

Share and Enjoy

Een scheut nieuwe liedjes voor wie graag zingt of van water houdt!

Share and Enjoy

Gisteren presenteerden Tine Hertmans en ik ons boek Ninja in Destelbergen.
Vandaag verscheen dit zeer mooie verslag met sfeervolle foto’s in het Nieuwsblad:
http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160918_02473769?pid=5862089

Foto: Geert Herman (Het Nieuwsblad)

Share and Enjoy

Net zoals de lichtinval in november, de lach van mijn jongste zoon en een kop te slappe koffie, kan ook muziek me aan mijn moeder doen denken. Een lied kan je eigen verhaal lijken, ook als het geen letterlijke interpretatie is.
Ik hou van het werk van Keaton Henson. Hij heeft net een nieuwe cd, en daar ben ik nu al van onder de indruk. Zeker van het lied “The Pugilist”. Het gaat over je vastklampen aan het leven. Bang zijn om te gaan, iets tastbaars willen achterlaten en niet vergeten willen worden.

Mijn moeder wordt niet vergeten, niet zolang ik leef. En mijn broers en mijn zus. Haar collega’s ook, en vele anderen. Maar dat is een doekje voor het bloeden. Zelfs dan zou ze in haar leven niet hebben toegestemd om te vertrekken, als ze had mogen kiezen. Zij had haar leven niet willen overdoen, maar ermee stoppen wou ze zeker niet.

Ik wou dat ik dit lied voor haar had geschreven. Maar ik zal er een ander moeten schrijven. Alhoewel, ze zou er niet naar geluisterd hebben. Mijn moeder luisterde liever naar Stravinsky. Zij was gelukkig als wij dat waren. En zij was trots op ons als ze zag dat we onze kinderen goed groot brachten. Laten we dat dan vooral proberen te doen.

Mijn versie van dit gevoelige lied. Ik probeerde het beeld dat ik erbij heb uit te werken in stopmotion. Daarom kortte ik het een beetje in.

Share and Enjoy

Zelf word ik graag geïnspireerd door kleinschalige projecten.
Een droom als een vlieger van papier. Die je zelf vouwt. Je loopt ermee naar de hoogste top. De tocht ernaartoe is net zo lang als je dat zelf wilt, en vooral boeiend. Het loslaten van de vlieger zo spannend dat je overweegt om het niet te doen. Maar je doet het toch.
Het is een vlieger, het is geen vliegtuig. Kinderen wuiven ernaar, mensen glimlachen, iemand vergeet heel even zijn eenzaamheid. En iemand raapt de gevallen vlieger op en voelt de tinteling om ook zoiets te maken.

Zo zie ik de uitgave van een boek in eigen beheer of via een kleine uitgeverij. Je leert uit het proces, geniet van behaalde successen, inspireert er anderen mee. En je gaat je afvragen of er nog andere papiersoorten zijn voor de vlieger. Hoe je tot bij een hogere top geraakt. Of je beter krachtig gooit of gewoon loslaat.
Daarover gaat deze cursus: https://www.centrumvoorafstandsonderwijs.be/cursus-2/eigen-boek-uitgeven/

Ik schreef de cursus om anderen op weg te helpen, om te tonen dat er verschillende manieren zijn om je droom waar te maken. En hoe je dat kan doen.
Contacteer me gerust als je er meer over wilt weten!

Share and Enjoy