Net als de wind

Ik blijf maar binnen
want het regent
al dagen lang
de wind weent luid

Buiten hoor ik
de wolven schreeuwen
er rijden auto’s zonder remmen
Soms kan de regen je verteren
sijpelt het zachtjes
door je huid

En ik ren rond een kast vol broden
ik red het wel
ik ga niet dood
En ik ren harder dan de wind rent.
Is dat het soms?
wil ik me meten

Rol ik de deur uit zonder jas en
zelfs een trui ben ik vergeten
De auto’s razen me voorbij
Toch, auto’s kunnen me niet deren
Geen wolf die me nu kan verteren
Net als de wind
waai ik me vrij

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

123 Piano!

 

Als een olifant probeert om piano te spelen, dan zal hij tegen zijn eigen grenzen aanbotsen (maar de olifant kan ook een kind zijn of een vrouw, en de piano kan een fiets zijn of een rok in maatje 34). Daarover gaat dit boek.


Iedereen heeft wel een wens
iets dat zo hard kan groeien
soms kan een wolk, vanuit het niets
die mooie droom verknoeien

Zo is dat ook voor Olaf
moet hij daarom veranderen?
of is het soms ook goed
anders te zijn dan anderen

Het boek  kost 17 euro en is te bestellen via: http://www.uitgeverijhetpunt.be/
Maar je mag me ook een mailtje sturen voor een heel bijzonder pakketje met een gesigneerd exemplaar: info@sandrinelambert.be

Met een dikke dankuwel aan Uitgeverij Het Punt voor de bijzondere steun!

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

De zeeman

Het is maar wind
die me doet tranen
nu ik kijk naar de zee
En ik zou lachen als ik moed had
En ik zou dansen als een vis
Alleen maar drinken
als ik dorst had
Ik hou van drinken aan de kade
Ik hou van alles in dit leven
Alles dat drinkbaar is

De golven praten
zonder later – vertellen
steeds weer
dat verhaal: gelukkig zijn
om hier te leven
en ik geloof het allemaal
als ik hier sta

Wanneer de stem van zee en water
mijn trouwe twijfels overstemt
En ik geloof
En ik beaam
En ik vergeet
de tere pijn
dat er nooit echt een fase is
van helemaal
gelukkig zijn

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Zon

Om de zon te zingen:

sluit je ogen
allebei
leg je handen op je buik
op je borst

Zing dan wat je zingen kan
hoog en laag
juist en vals
helemaal en ongeveer

Voor wie de zon zingen kan
schijnt die net wat meer

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Piano’s die als puzzels passen

Kinderliedjes schrijven, schilderen, piano spelen, een roman, kinderboekillustraties, een workshop poëzie aan anderstaligen, een open atelier met kinderen van de lagere school,… het lijken totaal verschillende dingen. Toch zie ik overal verbanden. En af en toe steekt er een behoefte de kop op om juist met zo’n link iets te doen.

Daarom wou ik graag een boek maken over piano’s. Het werd een prentenboek voor kleuters, dat ik schreef en illustreerde. Het gaat over een olifant die piano wil spelen. Over omgaan met je eigen grenzen.
Enkele dagen geleden ontving ik de proefdruk. Voor mij ziet het er perfect uit. Het is een zusje van “Mensen staan als kleine huizen”. Een gelijkaardig boek, maar dan voor kinderen.
Broer en zus, gelijkaardig en toch verschillend.

Omdat piano’s magisch zijn voor kinderen. Omdat ik ik ondertussen verschillende piano’s heb die meekunnen naar workshops. En om nog maar eens een verband te leggen, zal ik een workshop uitwerken rond het boek. Een talige workshop, met muziek en illustratie. Soms past de puzzel gewoon. (Soms kan je de puzzel gewoon doen passen.)

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Kaarslicht

Je lijkt een vloerkleed
op de grond
Mijn bukken raapt je op
want dweilen is voor later weer
Ik schik je op een stoel
doe licht aan en we praten weer

En hoe we samen wandelen
licht zien en lachen luid
Toch angst kruipt
waar niets lopen kan
Want licht gaat eens weer uit.

Ik ben het mens geworden gras
Jij maait me
harkt me op een hoop
Ik blijf niet liggen op de grond
Jij bent er – en ik hoop

En hoe we samen wandelen weer
de druppels zonnestralen zijn
Als duister enkel treurig is
omdat je hebt bedacht -
dat mensen zelf als
kaarslicht zijn

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

1 2 3 PIANO!

En waar al die uren op de piano toe leidden? Tot een nieuw kinderboek!

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS