Eigen illustratie
twee ijzers
in mijn billen
voeten vliegen van
de grond
eerst hou ik nog
het zadel vast
zo kijk ik naar je
rug van jas
een vorm die aan me trekt
zo hard en dan
durf ik pas
– laat het zadel los
omarm je warme rug
zo fietsen wij tezamen
weer van de school terug
Van die eerste zonnestralen onthoud ik vooral de boeiende tegenstellingen:
De mensenstroom die twijfelt tussen spaghettibandjes en een wollen trui.
Een jong meisje dat vrolijk voorbij huppelt op gele ballerina’s en de moeder, kreunend onder het gewicht van te veel meegebrachte jassen en truien.
Onze kinderen in de tuin, terwijl ik in de kelder zit.
En de vrolijkheid die er is in die donkere kelder!
Want gisteren kocht ik een nieuwe ukelele, een tenor (beetje groter, beetje luider).
Tijd voor een rondje Ukelele anthem:
Jaja, het is soms een beetje vals, maar zo hoort het eigenlijk.
de stoppels
restjes maïs een veld
door ploeg gehaald
kamille een koolwitje
meikever laat
verdwaald
ernaast loopt de betonweg
onder mijn stapgeluid
ik duik en laat me drijven
ik zwem de wereld uit
dan draai ik weer
een blad om
nog verder verder weg
denk niet meer aan beton of grijs
aan bang zijn of aan pech
ik zie alleen die velden
een boom een wolk een wei
daarna kom ik terug
dat is een boek voor mij
wat we
niet bespraken
omdat er geen
woorden waren
die een vinger legden
op toetsen
plastic snaren
of verhalen
vlekken verf
dat vind ik
in mijn kamer
Eerste probeersel op een keyboard.
Het is goedkoop en klinkt niet geweldig. Maar ik hou van goedkoop.
Ik hou van een kamer vol prullen waar ik iets van kan maken.
Wat het mag zijn wat het voor mij mag zijn?
een wit een lang gesneden
de helft dan van een groot? want we hebben geen klein
voor u mevrouw? voor u mevrouw meneer?
een appel- of een kriekenflap
of abrikoos? want appels en zelfs krieken dat hebben wij niet meer
en jij klein kind heb je wel centjes mee?
ik wil zo’n koek met pudding
ach ja ze zijn maar klein dus ik geef je er twee
dag mevrouw dag dag mevrouw meneer
het is al halfzeven
bruin heb ik nog wel maar wit is er niet meer
Ze gaat naar huis
want hij wacht daar op haar
ze veegt bloem van haar trui
kamt nog eens door haar haar
Wat het mag zijn wat het voor mij mag zijn
ik vraag een groot volkoren
en zij geeft me een wit en dat is ook nog klein
voor u mevrouw voor u mevrouw meneer?
een appel- of een kriekenflap
ik kan u niet echt helpen dat hebben wij niet meer
en jij klein kind kreeg je wel centjes mee?
dat is vijf cent te weinig
zo werken wij niet nee ik geef je heus niets mee
dag dag mevrouw dag dag mevrouw meneer
het is al halfzeven
dus sluit ik nu de deur mijn hart dat doet zo’n zeer
De laatste tijd schrijf ik zowat dagelijks een lied. Een gril misschien, nieuwe dingen zijn altijd leuk. Maar het voelt toch erg vertrouwd.
In mijn visuele hoofd zijn liedjes voegen.
Hoofdstukken en verhalen, dat zijn stenen. Wezenlijke onderdelen. Samen vormen zij een muur, en muren zijn dan weer boeken.
Liedjes gaan over de dingen die te klein zijn om boeken mee te vullen. Maar ze zijn wel zeer geschikt om het geheel mee te binden.
Covers spelen blijft ook tof. Je eigen versie zoeken van een liedje dat al duizendmaal gecoverd werd. Dit is zeker zo’n liedje:
Aquarel op geprepareerd doek
Het doet me plezier regelmatig van leerkrachten te horen dat mijn e-books in de klas gebruikt worden op een digibord.
Ik vind het leuk om af en toe, tussendoor, een verhaal uit te werken om te gebruiken in één van mijn workshops. Ook dit is zo’n verhaal. Gebruik het gerust! (Of lees het in je eentje.)
En heb je interesse in een workshop van mij? Kijk dan eens bij “Workshops” of contacteer me volledig vrijblijvend.
Zondag reis ik naar Brugge! (Eerst met de trein naar het station, dan naar de bib en dan naar pagina 9 – ga zeker ook eens kijken!)
https://www.brugge.be/files/uploads/document/programmabrochure.pdf