Ik schreef al eerder een stukje over het volgen van een cursus via thuisonderwijs. Wel, ik doe het nog eens.
Waarom? Omdat ik dagelijks toch wel een wisselend aantal uren besteed aan het corrigeren van huiswerk dat me opgestuurd werd via het thuisonderwijs.
Wie zich inschrijft voor een cursus, krijg bij ieder hoofdstuk de kans om een huistaak te maken en die op te sturen naar een docent.
Zelf ben ik docent van de cursussen Kinderverhalen schrijven, Gedichten schrijven, Tekenen en schilderen, Aquarel en Illustratief tekenen. Cursisten sturen me hun taken via een studentenplaform (of plaza) of via de post. Ik probeer dit dan steeds zo snel mogelijk te bestuderen, van feedback te voorzien en te quoteren.
Dat is veel werk, maar het is ook heel prettig om te doen. Ook hier zie ik mensen en hun enthousiasme groeien. Het is fijn om te volgen als cursussen echt van begin tot einde in een goede tempo afgewerkt worden. Maar er is ook begrip voor als het eens een tijdje kabbelt, dat is nu eenmaal het grote voordeel van afstandsonderwijs.

Zelf ben ik docente bij:
www.nha.be
www.centrumvoorafstandsonderwijs.be

Share and Enjoy

met wie ben jij?
ik roep mijn naam!
en zeg mijn achternaam erbij

met we moeten
de kalenders eerst nog doen
en Jules die krijgt nu al een zoen

met ik moet geen pipi
doen en jij? Ik ook niet hoor
kom er gauw bij

met speldjes los en warme
handjes en ogen vol
met diamantjes

met moet je gaan
weer naar je huis?
ja ja wat ging het rap voorbij

zo begon vandaag
de jeugdboekenweek
voor mij

Share and Enjoy

kom je naar mijn feestje?
ik kreeg geen antwoord op die vraag
van mij moet je niet komen maar

luister kom je niet
dan vertel ik aan mijn papa dat
jij mij wel best graag ziet
dat jij mij ooit eens zoende daar
daar! achter de kerk
misschien wordt papa boos dan
en papa die is sterk
als je geen antwoord geeft
op mijn uitnodiging
vertel ik aan mijn mama
hoe jij ooit met mij ging
hoe jij mijn knieën streelde
fluisterde in mijn oor
mijn mama zal hard roepen
en zij! kan roepen hoor
o zie ik je daar schuilen?
durf je niet komen dus?
dan vertel ik aan mijn broer ook
van die éne kus

laat je me toch
iets weten?
ik hoop toch zo verdomd
want man
wat zal ik droevig zijn als
jij niet naar
mijn feestje komt

Share and Enjoy

Vroeger had ik een groottante die veel weg had van Edith Piaf. Ze moet ongeveer dezelfde lengte gehad hebben en ze had dezelfde houding: lichtjes naar voren gebogen met haar benen een beetje gespreid. Onze tante was van dezelfde generatie en had een gelijkaardig kapsel, maar dan goudblond geverfd en ze droeg eveneens rechte rokken tot even onder de knie.

Tante Elise had dezelfde spot in haar blik, dat hautaine binnenpretje, dat haar ingehouden lach af en toe plots liet klateren . Maar die tante, die zong niet, want zo was ze niet opgevoed, en ze was er te trots voor. Er was nog meer dat ze niet deed omwille van die trots en omwille van die opvoeding. Trouwen bijvoorbeeld. Ze had geen kinderen maar zij hield van vogels. Ze voederde de merels en de roodborstjes die op haar terras kwamen. En de mussen! Piaf betekent mus – alsof toeval bestaat.

Anders dan Piaf werd mijn tante wel oud. Eerst deelde ze een kamer met mijn oma in het bejaardentehuis. Maar toen ze dementeerde begon ze ineens te zingen. Altijd maar luider. Daarom kreeg ze een andere kamer.
Ik hou van de liedjes van Piaf. Het is ook fijn om ze te zingen. Nu al. En als ik ze zing, denk ik aan die groottante. Aan hoe wij kruimels bewaarden voor haar vogels, want alle vogels van de wereld waren van haar. En aan hoe die vogels jarenlang in haar plaats zongen.

Share and Enjoy

ik wil een raam
tot aan de maan
of met een lift
naar boven gaan

ik wil een kleed
van sterrenstof
van mensenzweet
van iets dat moeite
heeft gekost

ik wil applaus
als ik probeer
ik wil een trein
die vraagt wanneer
en ik wil meer

en ik wil meer

Share and Enjoy

Deze keer werd ik door een verkoudheid geïnspireerd om een klein liedje te schrijven.
Verkoudheid is een groot woord. Eerder het gevoel dat je lichaam zich verweert tegen ziektekiemen, en de angst die daarbij komt om niet optimaal te zullen functioneren.
Niet zichtbaar ziek willen zijn omdat je niet slap wil overkomen. Zoiets.

(Ja, ik lees gewoon van het blad af, want eigenlijk hoort dat zo)

Share and Enjoy

Wouter Wolf plukt graag bloemen, hij is het lievelingetje van mama Konijn, maar van schapen is hij bang…

Wouter Wolf is een interactief verhaal met contrabas en illustraties. Opnieuw een fijne samenwerking tussen Katrien Bos en mij.

Wil je er graag meer over weten zou je deze leuke vertelling graag boeken? Stuur me dan vrijblijvend een mailtje (info@sandrinelambert.be).

Share and Enjoy

Er wordt wat afgezoend in de wasmand, zo aan het begin van de lente…

Share and Enjoy

Ik schreef al langer gedichten die eigenlijk liedjes waren. Maar zingen dat deed ik niet, een mens moet niet alles.
Toch, op 1 januari bestelde ik een ukelele en een week later ging ik ermee aan de slag. Een mens moet niet alles, maar mag gelukkig wel veel.

Gisteren schreef ik voor het eerst een gedichtje dat ook echt een liedje werd. Het is klein en eenvoudig, maar het geeft me grote goesting om nog vaker naar de kelder te gaan.

Share and Enjoy

De collage hierboven werd gemaakt door Lies Ackaert, een heel fijne dame die ik zondag ontmoette.
Tine Hertmans en ik deden samen een lezing in galerij Simbolik in Brugge, dat is wellicht het meest sfeervolle stukje Brugge dat er is. Het werd een bijzondere namiddag. De gastvrijheid van Nathalie en de oprechte interesse van het publiek waren nog warmer dan de eerste lentezon die ook van de partij was.
Lies kroop haast letterlijk in haar camera en legde de sfeer vast in deze unieke collage: http://liesonderweg.skynetblogs.be/archive/2015/03/02/poeziene-simbolik-brugge-8394945.html

Share and Enjoy