Nu ik een bibliotheek gevonden heb in de buurt ga ik er regelmatig naartoe. Meestal in de vroege avond, want de bib is hier dagelijks open tot 21.00 uur. Ik heb me voorgenomen om hier het prentenboekenlandschap te verkennen.
Wat me eerder in een boekenwinkel al was opgevallen zie ik hier ook: opvallend veel softcovers, ook voor peuters en kleuters. Maar ook hardcovers, er zijn gewoon geweldig veel boeken voor kinderen.
In mijn zelf opgelegd onderzoek beperk ik me voorlopig tot de Engelstalige boeken. Die werden voornamelijk in New-York uitgegeven.
Qua illustratie is er voor elk wat wils. Creativiteit lijkt hier geen grenzen te kennen. Er zijn wervelende collages, delicaat aquarel, grafiek, pastel, en heel veel digitaal werk. Opvallend is dat de materialen en technieken steeds op het boek vermeld staan. Hier vind je werkelijk alles: ijzersterk, maar ook te slap.
Wat de tekst betreft, zie ik dat veel prachtig getekende boeken een flauw verhaal hebben. Eén leuk idee dat uitgemolken werd.
In een groot taalgebied zijn de mogelijkheden groter dan in een klein. Dat heeft voordelen, en ook wel nadelen.

Share and Enjoy

ze kruipen
zacht onder
mijn huid
de mensen
hier
ze komen en
ze gaan ze
vloeien door
mijn woorden
vinden zich
op mijn
papier

Share and Enjoy

Gisteren ontdekte ik de plaatselijke bibliotheek, die van Jurong West. Ik moest er even bij gaan zitten, de bedrijvige rust in me opnemen en mezelf toespreken: “Dit is niet Tweebronnen, het lijkt er alleen maar op.” Het lijkt erop en het lijkt er niet op. Jurong West is niet Leuven. In tweebronnen is maar een minderheid van de boeken in het Engels, Chinees of Maleisisch. En toch…

Het is dezelfde energie die er door de lucht zindert. Tussen de rekken lopen de mensen in hun eigen hoofd rond. Ze kijken door een wc-rolletje en zien slechts boeken. Trekt een boek hun aandacht, dan zien ze alleen nog dat boek. Zijn ze echt gefocust, dan kruipen zij, via hun hoofd door het wc-rolletje in het boek. Dan blijft de persoon zichtbaar maar ziet hij niet meer. Tussen de rekken staan lichamen te doen alsof, dat is in elke bibliotheek zo.

Bij de kinderboeken gaat het er anders aan toe. Rennende kinderen hoppen van boek tot boek. Kruipen erin en weer uit. Van wc-rolletjes knutselen ze nog pennenhouders, de ware functie ontdekken ze later wel. Heel veel kinderboeken hier. Mooie, maar nog meer lelijke. In Tweebronnen hebben kinderen meer geluk.

Share and Enjoy

Ik ben vast niet de enige die mijn talent graag een ietsje meer erkend zou willen zien. Wellicht ben ik eerder één van die miljarden mensen die zou willen dat anderen het zagen. En met anderen bedoel ik ‘anderen’. Niet mijn vrienden en familie, maar wel uitgevers en galerijen. Waarom? Omdat het me zou toelaten om me helemaal te ontplooien.
Stel je voor dat je, als kunstenaar, de ruimte krijgt om je helemaal te laten gaan in het scheppen! Het zou een droom zijn. Een droom die alleen bereikbaar lijkt met behulp van een stevige springplank.
Maar eigenlijk weet je dat dit niet helemaal klopt. Door te wachten op bevestiging van een hoger geplaatst persoon, sturen we onszelf met een kluitje in het riet.
In feite zouden we gewoon in onszelf moeten geloven. Niet wachten op een springplank, maar ons spiegelbeeld in het water bekijken, goedkeurend knikken en dan springen en zwemmen. Gewoon.
Hier betekent zwemmen scheppen.
Eerst maken, zo goed als we kunnen. Met een sterke bezieling, en daarna niet te beroerd zijn om ons werk te tonen. Hiertoe de hedendaagse mogelijkheden van het internet, galerijen in het alternatieve circuit en moderne druktechnieken gebruikend.
Als ons artistiek domein een zwembad is, dan moeten we kunnen genieten van het zwemmen en onze eigen zwemslag ontwikkelen. Met of zonder springplank. Eigenlijk is het zo simpel.

Share and Enjoy

Singapore lijkt nooit te slapen. Winkels zijn er elke weekdag open, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Het maakt het leven druk en rustig – er is altijd leven, maar je moet je nooit net voor sluitingstijd naar de winkel haasten. Op ieder moment van de dag zie je mensen sporten: zwemmen, tennissen, lopen,… De hitte heeft daar weinig invloed op.

van donkerbruin naar geel
een dag die open plooit
maar een land waar niets
gaat slapen kan
ook niet echt ontwaken

honderd kilo paars
wordt stilaan helderblauw
iemand wacht daar
op de bus: een tweehonderd
koppige vrouw

rood groen rood groen
de kikker bloedt zich dood
lichten leven zonder stoppen
als ze stoppen
is het rood

tennis spelen in het licht
de lamp wordt nu de zon
niets dat stopt
alles gaat door
dat ooit een keer begon

Share and Enjoy

ik zie voeten
uit een raam
met benen
zonder kop

ik zie een tafeltje
dat staat met
mandje naast een
laptop op

ik zie een rug
met bloemetjes
een muur met
schilderij opzij

ik zie een
kindjesonderlijf
met kopje op het
staart naar mij

Share and Enjoy

Toen. Toen ik in de trein zat, richting Luik Guillemins, maar afstapte in Tongeren.
Vrijdagavond was een warm bad. Hoe heerlijk voelde het om na een week kotknokken alles te doen wat niet cool was: wortelpuree eten, om negen uur gaan slapen, dan nog een middagdutje doen, en daarna wandelen met mijn moeder.

Op zaterdagavond keken we naar een film van Louis de Funès: mama in een rode badjas, ik in een roze. Onze haren vers gewassen en in dunne streepjes gekamd. Dan huilden we eerst van het lachen en daarna van het huilen. Tot negen uur. Daarna was er mijn bed.

Al sliep ik vijf nachten per week in een ander bed, dàt was mijn bed. Zonder lattenbodem of donsdeken, maar met springveren en twintig kilo dekens op mij. Nu kan me niet meer voorstellen dat ik zo kon slapen, maar er is zo veel dat ik me nu niet meer kan voorstellen.

Share and Enjoy

verf
laten leven
lachen bewegen
gewoon zachte meester zijn
verf moet ook niet genezen
dus ook als je teder leidt
zal het niet naar rozen
geuren verf is kleur
maar stinkt
altijd

Share and Enjoy

‘Geel.’
‘En nu?’
‘Een beeld zoeken dat interessant is en gewoon mijn gevoel volgen.’
‘Volgens mij is dit geen boeiend beeld.’
‘Elke beeld kan boeiend worden.’
…

‘Moeilijk.’
‘Slecht beeld.’
‘Ja.’
‘Je werkt te snel.’
‘Ja.’
…
‘Dit bewaar ik, dit mag weg.’
…

‘Voeg dit toe.’
…
‘Stop!’

Share and Enjoy

Vandaag viel “Het koekjesavontuur” bij ons in de bus. Een leuk prentenboek over… koekjes.
Vorig jaar maakte ik van het Franse verhaal een Nederlandse bewerking. Op zich is dat niet zo bijzonder. Het bijzondere ligt eerder in de namen en initialen van auteur, illustrator en vertaler. Kijk zelf maar!

Share and Enjoy